door Wim Hessels
lid van toerclub Swolland

Ik ben momenteel op bezoek in Zuid Korea en heb vanwege de mooie natuur hier mijn mountainbike meegenomen. Met een grote fietsdoos van rijwielhandel Scholten was het weliswaar gratis, maar in de trein en bus wel een beetje (erg) onhandig. Toch wel een aparte belevenis; Vetrokken aan de westzijde van Seoel. Na 65 km (!) was ik aan de andere zijde van de stad over weliswaar een prima fietspad langs de rivierbedding van de Hangang. Vervolgens dwars door het land, over goede wegen, die in oostelijke richting wel een steeds venijniger bergachtig karakter kregen (10% helling). Voor de statistieken: 265 km in 8:45 fietstijd en 6 bakken rijst en 7 liter water& soep... Op naar de volgende uitdaging.

Wim liet de fiets in Sokcho en reisde terug naar Seoul met de bus

Na een weekje werken in de hoofdstad Seoel, ben ik met de bus teruggegaan naar het Oosten om daar mijn fiets op te halen. Op de heenweg had ik voor de veiligheid de hoofdwegen gekozen. Nadeel hiervan is echter de verkeersdichtheid en lang je heen jakkerende bussen, vrachtauto's en auto's. Dus gisteren met goede moed vertrokken om 7.30 uur. Eerst langs kustweg, om vervolgens een rustiger weg over de bergrug te nemen. Een woord: SCHITTEREND! Een superrit, ECHT MOOI! Alleen ik moest er wel voor over hebben: Direct 1080 meter klimmen en na deze eerste top nog eens 120 km bergop en bergaf. Via YangYang had ik de route met wegnr 56 genomen richting Hongcheon.

Ik heb ervaren dat je in deze bergen 2 soorten wind hebt: Windmee of wind tegen. Er stond een venijnige tegen wind waarvan het leek dat die in het berglandschap nog extra kracht kreeg. Zelfs bergaf bleef je als het ware tegen de wind aanhangen. Na de bergrit kwam ik weer op de drukkere verkeersader terecht. Eten en drinken is nergens een probleem. Rijst/ noodles en koffie automaten zijn op deze wegen elke 5 km te vinden bij benzine stations. Alhoewel het nog steeds tegenwind was, was het vanwege de opener omgeving beter te doen. Op de bewegwijzering zag ik dat Seoel nog maar 100 km was. Hoe dichter ik bij de hoofdstad kwam, hoe drukker het verkeer was. Op een gegeven moment kon ik met de fiets het drukke verkeer passeren. In de tunnels bewees mijn achterlichtje zijn waarde. Vlak bij Seoel kwam ik door een verkeerde manoeuvre, of door een onbegrepen verkeersbod ineens op de snelweg terecht. Fiets over de vangrails getild, van het talud af en verder mijn weg vervolgd. Na een lange dag van 11.2 fiets-uren en 295 zware kilometers heb ik deze keer wel mijn uitdaging gehad. Ook het laatste stuk was een beproeving op zich: Het huis terugvinden in het donker in een nieuwbouwwijk in Incheon. Het lezen van Koreaanse letters is nog steeds niet mijn beste vak.

Het landschap in de bergen was onvergetelijk mooi, zodat ik aan het eind van de dag al bijna vergeten was dat mijn benen toch wel een beetje moe waren. Koreanen die ik gesproken heb, kunnen op voorhand amper geloven dat je zo'n afstand in 1 dag op de fiets kunt afleggen. Wel heb ik gemerkt dat het aantal fietsende Koreanen snel toeneemt. Ik heb nog nooit zoveel fiets winkels gezien als deze keer. "Levensgevaarlijk" was de tocht over het fiets pad langs de rivier. Ik was al gewaarschuwd dat de Koreaanse automobilisten geen fietsers kennen. De wandelaars over de weg (wat naar mijn mening toch een fietspad was), rekenen absoluut niet op de snelheid van een beetje geoefende toerfietser. Het gevaar dat ik beschreef zat dan ook mn in het laatste stuk: met >30 k/h langs de Han Rivier tussen de wandelaars door in het donker met nogal wat "bijna"- ongelukken als gevolg. Veel fietsers tuffen op lage snelheid en wandelaars lopen zowel links als rechts. In het auto verkeer is rechts inhalen vrij normaal. Op de fiets is een soort van regel "rechts rijden" dan ook nog niet uitgevonden.

De ruim 700 km in Korea afgelopen week waren de moeite wel waard, ondanks dat de bagage afhandeling met zo'n fietsdoos wat erg onhandig was. Mijn vrouw (die Koreaanse is)houdt er van om ’s avonds voor ons vertrek nog inkopen te doen in de supermarkt om over de broodnodige Koreaanse ingrediënten te kunnen beschikken. Dit hield in dat we behalve mijn fietsdoos, ook nog enkele dozen met boodschappen, reiskoffers en werkbagage, zoals laptops mee te zeulen hadden. Een doorlichting bij de douane op Schiphol was het logische vervolg, echter dit leverde geen probleem op. Het in- en uitstappen bij het trein station was een grotere verzoeking.